[FIC] Passionate: 4th ☆ Myungyeol

Passionate

4^th - Contract

Pairing: Kimmyungsoo x Leesungyeol

Genre: AU, Romantic Drama

Author: khanunys

A\N: - ตอนแรกก็ว่าจะลงหลังสอบเสร็จล่ะ แต่เปลี่ยนใจละ lol 
- แท็ก #ฟิคพชน จะช่วยเหลือคุณได้เวลาจะดูว่าฟิคอัพหรือยังนะคะ orz

-passionate-

อีซองยอลกำลังนั่งอยู่ในภัตตาคารสุดหรูพลางยกแขนขึ้นตั้งศอกเพื่อเท้าคางมองหญิงสาวตรงหน้าที่ใบหน้าเริ่มขึ้นสีระเรื่อด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ หนุ่มหน้าหวานเผลอตัวแลบลิ้นออกมาเลียริมฝีปากของตนเองเป็นครั้งที่เท่าไรแล้วซองยอลก็ไม่อาจนับได้ แต่เพียงแค่จับจ้องไปยังใบหน้าที่สวยเฉี่ยวของหญิงสาวตรงหน้า อีกทั้งรูปร่างอวบอัดของอีกฝ่ายก็ทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะทำพฤติกรรมเช่นนั้น

“คุณนาบี” ซองยอลทอดเสียงเรียกหญิงสาวตรงหน้าอย่างนุ่มนวล “คุณเริ่มเมาแล้วนะครับ เดี๋ยวผมไปส่งที่บ้านนะ”

คนตัวสูงยื่นมือออกไปเพื่อดึงแก้วไวน์ออกจากมือของหญิงสาว จากนั่งจึงลุกขึ้นยืนเพื่อพยุงร่างของนาบีด้วยท่าทีที่ทะนุถนอม หญิงสาวที่ดูท่าว่าจะถูกแอลกอฮอล์ริดรอนพลังงานไปเซซวนคล้ายจะล้มจนกลายเป็นว่าซองยอลต้องกอดเธอเอาไว้เพื่อให้เธอยืนอยู่ได้

รอยยิ้มชอบใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของอีซองยอล

“ไปเถอะครับ เดี๋ยวผมไปส่งนะ” ชายหนุ่มกระซิบเสียงเบาที่ข้างหูของยุนนาบี จากนั้นจึงค่อยๆพยุงร่างเล็กของหญิงสาวให้เดินไปพร้อมๆกัน ซองยอลค่อยๆพาเธอเดินไปที่รถ จัดแจงให้นั่งลงบนเบาะข้างคนขับด้วยท่าทางที่จะไม่ทำให้เธอปวดเมื่อย “คุณนาบีพักอยู่แถวไหนอย่างนั้นหรือครับ”

ซองยอลเอ่ยถามหญิงสาวที่พร้อมจะสลบไปได้ทุกเมื่อ เพียงไม่กี่วินาทีต่อจากนั้นหูของเขาก็แว่วได้ยินเสียงหญิงสาวบอกถึงจุดหมายปลายทาง รถยนต์สปอร์ตคันหรูจึงเริ่มเคลื่อนตัวออกจากลานจอดรถของร้านอาหารมุ่งตรงไปยังที่พักของหญิงสาวที่เป็นหนึ่งในของเล่นของอีซองยอล

หลังจากขับรถออกมาได้ไม่นาน เสียงโทรศัพท์ของคนหน้าหวานก็ร้องดังขึ้นจนซองยอลนึกรำคาญใจ ด้วยเขานึกว่าจะเป็นคนเดิมนั่นล่ะที่โทรเข้ามาครั้งแล้วครั้งเล่า ทว่าเมื่อเหลือบมองที่หน้าจอกลับพบชื่อที่เปลี่ยนไป

รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของซองยอลอีกครั้ง

“ว่าไง ซองจง” ชายหนุ่มกดรับแล้วรีบกรอกเสียงตอบกลับไปทันที

“(พี่ซองยอล)” เสียงเล็กของเด็กหนุ่มตอบกลับมาอย่างกล้าๆกลัวๆ เรียกรอยยิ้มเอ็นดูให้ปรากฏบนใบหน้าของซองยอลได้ไม่ยาก “(คือผมอยากปรึกษาพี่นิดหน่อยน่ะฮะ พอดีผมต้องทำโปรเจ็คต์จบ แต่ว่างานมันยังออกมาไม่ดีเท่าไร เลยอยากให้พี่ช่วย....)”

“เมื่อไหร่ล่ะ” ซองยอลถามกลับไปทันทีที่เขาคิดว่าซองจงได้พูดจบประโยคแล้ว

“(แล้วแต่พี่สะดวกเลยครับ ผมไม่รีบเท่าไหร่)”

“ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้พี่จะโทรหาแล้วกันนะ” ซองยอลตอบกลับรุ่นน้องด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ความจริงแล้วซองยอลก็อยากไปหาเด็กหนุ่มตัวบางคนนั้นในคืนนี้เสียเลย หากไม่ติดว่าเขามีภารกิจที่ต้องทำก่อนล่ะก็นะ

“(ขอบคุณมากนะครับพี่ซองยอล)” ปลายสายร้องบอกเขาด้วยน้ำเสียงดีใจ จนคนตัวสูงอดไม่ได้ที่จะจินตนาการว่าปลายสายกำลังกระโดดโลดเต้นด้วยท่าทางราวกับเด็กๆ “(ถ้าไม่ใช่พี่ผมก็ไม่รู้จะไปพึ่งใครแล้วล่ะครับ ขอบคุณมากๆนะครับ)”

“ไม่เป็นไรหรอก เรื่องแค่นี้เอง” เพราะหลังจากนี้เขาอาจจะได้รับอะไรตอบแทนมากกว่านี้ก็ได้...

“(ถ้าอย่างนั้นผมไม่รบกวนเวลาของพี่แล้วนะครับ ราตรีสวัสดิ์ครับพี่ซองยอล)”

อีซองจงวางสายไปแล้ว แต่รอยยิ้มบนใบหน้าของซองยอลยังคงมีรอยยิ้มประดับอยู่ เด็กหนุ่มคนนั้นทำให้ซองยอลรู้สึกแปลกๆไม่น้อย ทั้งๆที่เพิ่งเจอกันแท้ๆ อีกทั้งเขายังจัดอีกฝ่ายให้อยู่ในหมวดหมู่ที่เรียกว่า ‘ของเล่น’ อีกต่างหาก แต่ซองยอลกลับรู้สึกว่าเขาไม่ต้องการให้เด็กคนนี้เป็นเหมือนของเล่นชิ้นอื่นของเขา

อีซองจงทำให้ชายหนุ่มรู้สึกอยากจะถนอมอีกฝ่ายเอาไว้

“คุณนาบีครับ” คนตัวสูงหันไปปลุกหญิงสาวที่ผล็อยหลับไปในตื่นจากนิทรา หลังจากที่เขาขับรถเข้ามาจอดในลานจอดรถของอาคารที่พักของยุนนาบี “คุณนาบี”

“อ-อื้อ ค-คุณซองยอล!” หญิงสาวที่ตื่นจากนิทราร้องออกมาด้วยความตกใจเมื่อเห็นว่าใบหน้าของชายหนุ่มอยู่ใกล้เธอเสียจนสัมผัสได้ถึงลมหายใจ

“ตื่นแล้วเหรอครับ” ซองยอลกดยิ้มละมุน “ถึงที่พักของคุณแล้วล่ะครับ เดินขึ้นไปไหวหรือเปล่า ให้ผมไปส่งไหม”

“ดิฉันน่าจะขึ้นเองได้ค่ะ ขอบคุณมากนะคะ” นาบีตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก ก่อนที่เธอจะรีบร้อนลุกออกจากเบาะรถไปทันที แต่ยังไม่ทันที่จะได้ลุกเดินออกไปถึงไหน ร่างบอบบางของหญิงสาวก็ทรุดลงเสียก่อน

“ให้ผมขึ้นไปส่งเถอะครับ” ซองยอลบอกกับนาบีเสียงนุ่ม มือเรียวสาวคว้าต้นแขนของหญิงสาวอย่างมั่นคงแล้วประคองอีกคนให้เดินไปด้วยกันจนกระทั่งถึงห้อง

“เชิญคุณซองยอลเข้ามาดื่มน้ำก่อนเถอะค่ะ ดิฉันต้องขอขอบคุณคุณซองยอลจริงๆนะคะที่มาส่ง” หนุ่มหน้าหวานแย้มยิ้มกับคำพูดของหญิงสาวตรงหน้า

“ไม่เป็นอะไรหรอกครับ ต่อให้คุณไม่เมาผมก็จะมาส่งคุณอยู่ดี”

“นี่ค่ะคุณซองยอล อ๊ะ!” นาบีที่ยื่นแก้วน้ำมาให้ซองยอล อาจด้วยความเมาหรือเพราะเธอสะดุดอะไรสักอย่าง แต่ร่างบางของหญิงสาวก็ล้มลงไปกองอยู่บนตักของซองยอลที่ยกมือขึ้นมาโอบรอบเอวของยุนนาบีเอาไว้อย่างทันท่วงที อาจจะต้องโทษที่ลมหายใจอุ่นร้อนที่ระกับผิว กลิ่นหอมหวานของน้ำหอมที่พรมอยู่บนตัวของหญิงสาว แต่ความมือไวของอีซองยอล

“ผมขอนะครับ คุณนาบี”

-passionate-

คิมมยองซูนั่งอยู่บนโซฟาท่ามกลางความมืดในห้องของซองยอล เขามานั่งรอเจ้าของห้องอยู่ตั้งแต่ช่วงหนึ่งทุ่ม เนื่องจากส่วนใหญ่แล้วหากพาใครสักคนไปดินเนอร์ตั้งแต่เวลาเลิกงานมันก็น่าจะไม่เกินนี้ แต่ดูท่าว่ามยองซูจะประเมินอีซองยอลต่ำเกินไปนิดหน่อย หรือไม่ก็อาจเป็นเพราะเขาย่ามใจว่าจากเหตุการณ์เมื่อคืน ซองยอลอาจจะไม่สามารถไป 'ทำอะไร' กับใครได้ แต่แน่นอนว่าเรื่องพรรค์นี้แต่ละคนไม่เหมือนกัน

เสียงเปิดประตูที่ดังขึ้นจากประตูทางเข้าทำให้มยองซูต้องขยับตัวเล็กน้อยเพื่อจับจ้องไปยังร่างสูงโปร่งที่กำลังเดินเข้ามาภายในตัวห้อง แสงจากภายนอกทำให้มยองซูสามารถมองเห็นซองยอลได้รางๆ และมันทำให้เขารู้ว่าอีกฝ่ายใส่เสื้อผ้าไม่เรียบร้อยเท่าไรนัก

ไม่ต้องถามเขาก็พอจะรู้ว่าอีกฝ่ายกับหญิงสาวคนนั้นไปถึงไหนกัน

"ฉันเผลอคิดไปว่านายจะกลับมาตอนเช้าตั้งหลายครั้งนะ อีซองยอล" มยองซูพูดขึ้นในตอนที่ซองยอลกำลังเดินผ่านเขาเพื่อตรงไปยังห้องนอนทั้งๆที่เจ้าตัวยังไม่ได้เปืดไฟแม้แต่ดวงเดียว

"เข้ามาในห้องฉันได้ยังไง" คนหน้าหวานถามกลับด้วยน้ำเสียงฉุนเฉียว เขาไม่ได้รู้สึกไม่พอใจกับน้ำเสียงเช่นนั้นของซองยอลเพราะถ้าหากมีคนเข้ามานั่งอยู่ในห้องของเขาทั้งๆที่เขาไม่ได้อนุญาต มยองซูเองก็คงโมโหไม่ต่างจากซองยอลสักเท่าไรนัก

"ไปถึงไหนล่ะ ทานข้าว ไปส่ง หึ ถึงเตียงด้วยสินะ" ชายหนุ่มไม่ได้ตอบคำถามนั้น แต่เขาเลือกที่จะพูดเพื่อเติมเชื้อเพลิงให้โหมกระพือเสียมากกว่า

"ฉันถามก็ตอบมาซะ คิมมยองซู!"

"ฉันบอกนายไปตั้งแต่ตอนกลางวันแล้ว อีซองยอง" มยองซูลุกขึ้นยืนเต็มความสูงแล้วสาวเท้าเข้าไปประชิดตัวซองยอล "ฉันจะมารอนายที่ห้องจนกว่านายจะกลับ"

"ฉันถามว่านายเข้ามาได้ยังไง" อีซองยอลกัดฟันแล้วพูดด้วยความรู้สึกกรุ่นโกรธต่างจากมยองซูที่ยกยิ้มด้วยความชอบใจ ปลายจมูกโด่งของคนหน้าหล่อเริ่มไล้ไปตามแก้มนุ่มที่เจือไปด้วนกลิ่นน้ำหอมที่ไม่คุ้นจมูก เขามั่นใจว่ามันไม่ใช่กลิ่นน้ำหอมของซองยอล

คนตัวสูงพยายามเบี่ยงตัวหลบแต่กลับถูกมยองซูกักไว้ในอ้อมแขนอย่างแน่นหนา รู้ตัวอีกทีซองยอลก็ถูกคนชอบเอาเปรียบดันเข้ามาในห้องนอนส่วนตัวของเขาเสียแล้ว

"นายจะทำอะไร ปล่อยนะ!" ซองยอลร้องโวยวายออกมาเสียงหลง คนหน้าหวานนึกหวานกลัวขึ้นมาแทบจะในทันที เสียงภายในหัวร้องดังก้องว่าเขาจะต้องต่อต้านคิมมยองซูให้ถึงที่สุด แค่เหตุการณ์เมื่อคืนนี้มันก็เป็นตราบาปที่ติดตัวเขาไปเสียแล้ว มันจะต้องไม่เกิดขึ้นซ้ำสอง

"กลัวเหรอซองยอล" คนหน้าหล่อที่บัดนี้มีรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏอยู่บนใบหน้าเอ่ยถามเขาเสียงพร่า พร้อมกับออกแรงกดซองยอลลงไปเตียง แล้วยื่นมือไปเปิดไฟที่โต๊ะข้างเตียงจนสามารถเห็นหน้ากันและกันได้อย่างชัดเจน

"ออกป-" ยังไม่ทันที่คนหน้าหวานจะได้พูดจบประโยค ริมฝีปากร้อนจัดของคิมมยองซูก็ทาบลงมาปิดเสียงที่กำลังจะส่งออกไปในทันที ซองยอลร้องครางอื้ออึงเพื่อต่อต้านอยู่ภายในลำคอ ลิ้นอุ่นชื้อที่แตะอยู่ระหว่างกลีบปากของเขาเร่งเร้าให้ซองยอลจำต้องเผยอริมฝีปากให้อีกฝ่ายรุกรานได้ตามใจ เรียวปากเนียนนุ่มถูกบดจูบโดนคนบนร่างอย่างฃม่ปรานี ลิ้นของมยองซูพยายามกวาดต้อนชิมรสชาติของซองยอลอย่างสุขใจ ในขณะที่อีกคนพยายามหลีกหนีอย่างสุดความสามารถ

"ถึงเวลาลบรอยของคนอื่นแล้ว อีซองยอล" คิมมยองซูเอ่ยเสียงแหบพร่า ก่อนจะกดจูบหนักๆลงบนซอกคอขาว ริมฝีปากร้อนดูดเม้มเนื้อนุ่มจนเกิดรอยสีเข้ม ในขณะเดียวกันมือของคนหน้าหล่อก็ทำหน้าที่ปลดเสื้อเชิร์ตของซองยอลออกอย่างรวดเร็ว ปลายนิ้วหยอกล้อกับจุดไวสัมผัสบนหน้าอกของซองยอลในทันทีที่สิ่งกีดขวางหายไป พร้อมๆกับก้มลงไปลิ้มรสชาติของตุ่มไตสีหวานอีกข้างด้วยริมฝีปาก ปลายลิ้นหยอกล้อกับจุดไวสัมผัสจนกระทั่งมยองซูได้ยินเสียงครางแผ่วผิวจากคนใต้อาณัติ

รอยยิ้มพึงพอใจถูกวาดขึ้นที่มุมปาก

มืออีกข้างที่ว่างเลื่อนลงไปปลดกลางเกงของอีกใ่ายออก ก่อนจะล้วงเข้าไปหยอกล้อกับกึ่งกลางลำตัวของคนหน้าหวาน

"อื้อ" เสียงหวานที่ครางประท้วงยามถูกสัมผัสส่วนที่หลบซ่อนอยู่ดังขึ้นทันที จนมยองซูจำต้องละออกจากหน้าอกขาวของอีกคนแล้วเปลี่ยนมามอบจูบร้อนๆให้กับซองยอลแทน คนหน้าหล่อฉวยโอกาสในขณะที่ซองยอลเผลอสอดนิ้วยาวของตนเองเข้าไปที่ช่องทางด้านหลังของอีกฝ่าย จนซองยอลต้องส่งเสียงประท้วงทั้งๆที่ยังคงจูบกับเขาอยู่

"นายปล่อยมาเยอะแล้วนี่" ร่างที่ทาบทับอยู่ด้านบนพูดหยอกด้วยน้ำเสียงแหบพร่า มีข้างที่ว่างออกแรงเต็มที่เพื่อกดร่างของคนที่เริ่มจะพยศขึ้นมาอีกคราให้แนบไปกับเตียง "งั้นฉันขอเลยก็แล้วกันนะ"

ไม่พูดเปล่า คิมมยองซุดึงกางเกงและชั้นในที่เป็นปราการสุดท้ายให้หลุดออกจากเรือนร่างของเนียนของซองยอล ชายหนุ่มแลบลิ้นออกเลียริยฝีปากที่แห้งผากเล็กน้อย เขาปลดกางเกงของตนเองออก จากนั้นจึงแทรกส่วนที่แข็งขืนเข้าไปในร่างกายของซองยอลอย่างรวดเร็ว มยองซูส่งเสียงครางต่ำในลำคอด้วยความพอใจกับการตอบรับตัวเขาของร่างกายซองยอล สะโพกสอบเริ่มเคลื่อนไหวอบ่างเนิบนาบ เสียงครางตอบรับสัมผัสของเขาดังขึ้นตามจังหวะรุกล้ำ ถึงแม้จะชอบเสียงหอบหายใจและเสียงครางของซองยอลมากเพียงใด แต่มยองซูกลับอดไม่ได้ที่จะแนบริมฝีปากลงไปเพื่อจุมพิตกลีบปากอิ่มอย่างหลงใหล

ซองยอลเป็นคู่นอนคนแรกที่ทำให้มยองซูหลงได้ถึงขนาดนี้

กิจกรรมของทั้งคู่ดำเนินมาจนถึงช่วงสุดท้าย เสียงหอบครางตอบรับสัมผัสแปรเปลี่ยนเป็นการจิกปลายเท้าลงบนที่นอน เช่นเดียวกับมือทั้งสองข้างที่โอบกอดมยองซูเอาไว้เพื่อระบายความเสียวซ่าน จนกระทั่งปลายทางมาถึง

"คิดจะทำอะไรกันแน่ คิมมยองซู" อีซองยอลเอ่ยถามขึ้นตอนที่มยองซูถอนกายออกไปแล้วทิ้งตัวลงนอนด้านข้าง

"ฉันจะทำทุกทางให้นายเป็นของฉัน" คนหน้าหล่อตอบกลับมาพร้อมกับกดจูบลงบนลาดไหล่เนียน "ฉันอยากให้เราเป็นอะไรที่คล้ายๆกับเซ็กซ์เฟรนด์นั่นล่ะ อีซองยอล"

"มีเหตุผลอะไรที่ฉันต้องยอมนายงั้นเหรอ" ซองยอลถามต่อด้วยความไม่พอใจ

"นายคงไม่อยากเสียของเล่นชิ้นอื่นไปหรอกนะ อีซองยอล" มยองซูกระซิบ "แล้วนี่ไง นายก็ได้ฉันไปเป็นของเล่นชิ้นหนึ่งของนายด้วย..." เจ้าของใบหน้าหล่อเหลาออกแรงพลิกตัวของซองยอลให้หันมานอนประจันหน้ากัน จากนั้นก็ไล้มือไปตามโครงหน้าของอีกคนอย่างหลงใหล "เพียงแต่ของเล่นชิ้นนี้จะเป็นคนทำให้นายส่งเสียงครางเอง"

- passionate –

เสียงนกร้องดังจิ๊บๆบ่งบอกว่าในตอนนี้เป็นเวลาเช้าแล้ว อีกทั้งแสงอาทิตย์อ่อนที่สาดส่องเข้ามาผ่านหน้าต่างที่ถูกแง้มผ้าม่านอาไว้ก็ปลุกชายหนุ่มเจ้าของใบหน้าหล่อเหลาให้หลุดออกจากนิทรารมณ์อันแสนสุขได้เป็นอย่างดี ก้านนิ้วเรียวถูกยกขึ้นมาเพื่อขยี้ตาเป็นการปลุกให้ตัวเองตื่นเต็มตามากกว่าเคย คิมมยองซูขมวดคิ้วเล็กน้อยยามเห็นว่าวอลเปเปอร์และการแต่งห้องของเขานั้นเปลี่ยนไป แต่หลังจากนั้นไม่นานชายหนุ่มก็หวนนึกขึ้นได้ว่าแท้จริงแล้วเมื่อคืนนี้เขาค้างที่ห้องของอีซองยอล

คนหน้าหล่อพลิกตัวไปด้านข้าง ก่อนจะต้องขมวดคิ้วด้วยความสงสัยอีกคราวยามมองไม่เห็นเรือนร่างบอบบางที่ควรจะนอนอยู่เคียงข้างเขาในตอนนี้ มยองซูผุดลุกขึ้นนั่งแล้วคว้าเสื้อผ้ามาใส่ลวกๆ ชยหนุ่มทิ้งขายาวลงข้างเตียง จากนั้นจึงออกเดินอย่างเร่งรีบออกจากห้องนอนของซองยอล

มยองซูกวาดสายตามองหาซองยอลไปรอบๆห้องนั่งเล่น แต่กลับพบเพียงโทรทัศน์ที่ถูกเปิดทิ้งเอาไว้เท่านั้น คนหน้าหล่อจึงเดินไปเปิดประตูห้องต่างๆออกอย่างถือวิสาสะ ก่อนจะปิดท้ายที่ห้องครัว

แล้วเขาก็ได้พบว่าซองยอลกำลังยืนบดเมล็ดกาแฟอยู่

“ตื่นนานแล้วเหรอ” ชายหนุ่มเอ่ยถามก่อนจะพาร่างของตนเองไปยืนพิงเคาน์เตอร์ด้านนอกห้องครัว

“สักพัก” ซองยอลตอบกลับมาทั้งๆที่ยังไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามองเขา “กาแฟไหม”

“ก็ดี” ความเงียบเริ่มโรยตัวภายในห้องที่มีเพียงคิมมยองซูและอีซองยอล ไม่มีฝ่ายใดปริปากพูดอะไรออกมาก่อน มีเพียงซองยอลที่บดกาแฟอย่างตั้งใจ และมยองซูที่จ้องมองการกระทำของซองยอลอย่างเงียบงัน

“ฉันว่าเรื่องระหว่างเรามันควรมีข้อตกลง” คนหน้าหวานพูดขึ้นหลังจากที่เจ้าตัวยื่นแก้วกาแฟให้กับมยองซู

“ข้อตกลงเหรอ” คนหน้าหล่อทวนคำด้วยความสงสัย “มันก็ไม่น่ามีอะไรมากนี่ เราก็แค่มีเซ็กซ์กันเมื่อนายหรือฉันต้องการ ก็เท่านั้น”

“เผื่อนายจะลืมไปว่าเรื่องระหว่างเรา ฉันเป็นฝ่ายเสียเปรียบ” ซองยอลว่าพลางยกกาแฟในมือขึ้นมาจิบ ดวงตากลมสวยยังคงจับจ้องไปที่ใบหน้าของมยองซูอย่างไม่วางตา

“แล้วนายจะเอายังไง” มยองซูถามกลับ “จะให้ฉันยอมนายบ้างอย่างนั้นเหรอ” คนหน้าหล่อแค่นหัวเราะออกมาฝืดๆ “นายก็รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ ซองยอลอา ถ้าทำได้นายคงทำได้ตั้งแต่ครั้งแรกแล้ว”

“เรื่องนั้นฉันก็รู้” ซองยอลตอบเสียงเรียบ ใบหน้าหวานนั้นเรียบเฉยราวกับไร้ความรู้สึก “แต่พวกเสือซ่อนเล็บแบบนาย...”

มยองซูหลุดหัวเราะออกมากับคำพูดของซองยอล ชายหนุ่มนึกตลกตัวเองอยู่ภายในใจที่ถูกซองยอลที่ไม่ได้เจอกันมานานอ่านออกจนหมดเปลือก น้อยคนนักที่จะมองเห็นสิ่งที่เขาซ่อนเอาไว้ใต้ใบหน้าเรียบเฉยที่เปรียบเสมือนหน้ากากได้ ซึ่งในตอนนี้ก็มีแค่คิมซองกยูเพียงคนเดียว แต่ดูท่าว่าจะต้องเพิ่มอีซองยอลขึ้นมาอีกคนแล้วกระมัง

“...ถ้าฉันบอกให้หยุดความสัมพันธ์แบบนี้นายก็คงไม่ยอม”

“ก็รู้นี่” มยองซูกดยิ้มที่มุมปากหลังจากพูดโต้กลับไป

“เพราะฉะนั้น เราควรจะสร้างข้อตกลงระหว่างเราขึ้นมา” ซองยอลวางแก้วกาแฟลงบนเคาน์เตอร์แล้วพูดด้วยใบหน้าที่จริงจัง

“นายต้องการแบบไหนล่ะ” มยองซูเป็นฝ่ายถาม

“ไม่มีอะไรมากหรอก” ซองยอลตอบพลางกดยิ้มที่มุมปาก “ก็แค่ไม่ก้าวก่ายเรื่องของกันและกัน ไม่มีการหึงหวง ไม่มีการเปิดเผยเรื่องของเรา และแน่นอนว่าความสัมพันธ์ของเรามันจะมีแค่เซ็กซ์”

คิมมยองซูยกยิ้มขึ้นมาหลังจากที่อีซองยอลพูดจบ ก่อนจะพยักหน้าเพื่อแสดงออกถึงการตกลง

“ตกลง”

แต่ดูเหมือนอีซองยอลจะลืมไปว่าข้อตกลงต่างๆมันเปลี่ยนได้

หากเกิดอะไรที่เขาไม่ชอบใจขึ้นมา คิมมยองซูค่อยยื่นข้อเสนอเพิ่มเติมก็ได้

เรื่องของเรามันเพิ่งเริ่มเท่านั้นเอง อีซองยอล

TBC.