[Ficlet] Don't smile at me (Falling love with you) ∞ myungyeol

Don't smile at me
(Falling love with you)

Pairing: Kimmyungsoo x Leesungyeol

Genre: AU, ficlet

Rating: PG

Author: khanunys

Theme song: Taste - Don't Smile at Me, Falling Love with You

A\N: - เป็นเพลงที่แบบดนตรีน่ารักเนื้อเพลงน่ารักเลยเหมาะกับคนน่ารักแบบอีซองยอล
- สำคัญมาก พรุ่งนี้สอบ...
#knysfic

เคยเป็นกันไหม ไอ้ความรู้สึกทำนองว่า ‘แค่เขายิ้มให้ ก็...’ จะเติมอะไรลงไปในช่องว่างก็ตามใจเลย

แต่ถ้าถามเขาล่ะก็ แน่นอน เคยสิ แค่อีซองยอลส่งยิ้มมาให้ คิมมยองซูก็ตกหลุมรักลงไปเป็นครั้งที่เท่าไรแล้วก็ไม่รู้

.

เรื่องมันเริ่มต้นในวันงานวิชาการของมหาวิทยาลัยที่มยองซูไม่ได้สนใจเท่าไรเพราะคนเยอะ เขาก็เลยปลีกตัวออกมานั่งเล่นที่ใต้ต้นไม้ต้นหนึ่งของตึกคณะ หนังสือเล่มหนาที่ถือติดมือมาด้วยก็ยังคงเป็นเพื่อนช่วยให้เขาไม่รู้สึกเบื่ออะไรเท่าไรนัก หูฟังสีดำสนิทก็ยังคงเป็นเพื่อนที่ดีเหมือนกันทุกครั้งเพราะมันได้พาเขาออกไปยังโลกส่วนตัวที่ไม่มีใครเขาถึง

ยกเว้นก็แต่อีซองยอล

“นี่” เสียงหวานๆที่ดังขึ้นพร้อมกับหูฟังของมยองซูที่ถูกดึงออกไปด้วยมือของคนพูด ตอนแรกเขาตั้งใจว่าจะหันไปต่อว่าคนที่มาดึงหูฟังของเขาออก เพราะมันเป็นการกระทำที่ไม่มีมารยาทเอาเสียเลย แต่ทันทีที่ดวงตาคู่คมสวยหันไปสบเข้ากับดวงตากลมโตที่เปล่งประกายนั้น คิมมยองซูก็พูดอะไรไม่ออก

“ไม่ได้อยากรบกวนนะ แต่เห็นว่านานกำลังอ่านหนังสือวิชานั้นอยู่ เลยจะถามว่าติวให้หน่อยได้ไหม” นัยน์ตาสีน้ำตาลสวยที่จ้องมองมานั้นเต็มไปด้วยการออดอ้อนจนหัวใจของมยองซูอ่อนยวบ ชายหนุ่มจึงจำต้องพยักหน้าเบาๆเป็นการตกลง ก่อนที่เขาจะได้รับรอยยิ้มหวานๆจากอีซองยอลเป็นการตอบแทน

ในตอนนั้นหัวใจของมยองซูเต้นแรง

.

“มยองซู ช่วยอะไรหน่อยได้ป่ะวะ” เสียงเพื่อนร่วมสาขาของมยองซูดังขึ้นพร้อมๆกับที่เจ้าของเสียงทรุดตัวลงนั่งที่เก้าอี้ตัวข้างๆกัน ในขณะที่เขาทำเพียงหันไปมองหน้าอีกฝ่ายด้วยความสงสัย “อยากให้ไปช่วยแสดงเอ็มวีหน่อยอ่ะ คือเข้าใจใช่ป่ะว่าพวกใส่แว่นแล้วหล่อมันมีน้อยอ่ะ...”

“แล้วทำไมต้องฉัน” มยองซูถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่หลังจากที่เอ่ยถามออกไป

“ซองยอลเขาบอกว่านายเหมาะกับบทพระเอกเอ็มวีนี้”

“ซองยอล?” หนุ่มแว่นทวนชื่อของคนที่เขาไม่รู้จักในประโยคของเพื่อนอย่างมึนงง ก่อนที่คนหน้าหล่อจะหันไปมองตามมือของเพื่อนที่นั่งข้างๆซึ่งกำลังชี้ไปยังคนตัวสูงที่ยืนอยู่หน้าประตูห้องเรียน คนตัวสูงที่กำลังส่งยิ้มหวานๆมาให้มยองซูเหมือนในวันนั้น

และหัวใจของมยองซูก็ยังคงเต้นแรง

.

“ไม่ได้อยากบังคับให้มาหรอกนะ แต่ว่านายเหมาะกับบทนี้จริงๆอ่ะ” อีซองยอลคนน่ารักที่ทำให้คิมมยองซูต้องยอมรับปากจะเป็นพระเอกเอ็มวีที่เจ้าตัวต้องส่งอาจารย์พูดขึ้นหลังจากที่เขาเพิ่งทำการถ่ายทำเอ็มวีแบบรีบร้อนเพราะมันฉุกละหุกกันเสร็จ

“ก็ไม่ได้ว่าอะไร” มยองซูตอบเรียบๆ พร้อมกับพยายามไม่เงยหน้าขึ้นไปมองซองยอล เพราะเขารู้ดีว่าถ้าเขาเห็นรอยยิ้มของซองยอลขึ้นมาอีกล่ะก็ หัวใจของเขามันจะต้องเต้นดังจนน่ากลัวอย่างแน่นอน

มยองซูก็แค่กลัวซองยอลจะรู้ว่าเขากำลังตกหลุมรักเจ้าตัวอยู่

“งั้นถ้าไม่รังเกียจอะไร ไปกินข้าวเย็นเป็นเพื่อนหน่อยได้ไหมอ่ะ” เสียงหงอยๆนั้นเรียกให้มยองซูต้องเงยหน้าขึ้นมามองอีกคนอย่างช่วยไม่ได้ ใบหน้าที่เป็นไปในทิศทางเดียวกับน้ำเสียงเรียกรอยยิ้มให้มาปรากฏบนใบหน้าของมยองซูได้โดยง่าย เพราะคนตรงหน้านั้นดูเหมือนว่าไม่ว่าจะทำอะไรก็น่ารักไปเสียหมด

“ได้สิ” มยองซูตอบ “ฉันก็หิวแล้วเหมือนกัน”

แล้วซองยอลก็ส่งยิ้มมาให้มยองซูอีกครั้ง

.

คิมมยองซูขบริมฝีปากของตัวเองด้วยความประหม่า หลังจากที่เขาโทรศัพท์ไปหาซองยอล (คนเรามันก็ต้องมีการพัฒนากันบ้างล่ะน่า) ให้อีกคนมาพบเขาในบ่ายแก่ๆของวันอาทิตย์ ใบหน้าหล่อเหลานั้นปราศจากแว่นตาเหมือนทุกวัน แถมวันนี้มยองซูยังใช้เวลาพักใหญ่ก่อนออกจากบ้านเซ็ตผมและเลือกเสื้อผ้าที่จะใส่ในวันนี้อีกต่างหาก

ในมือที่เปียกชื้นของเขามีช่อดอกคาร์เนชั่นสีขาวสะอาดตาที่คนขายบอกว่าความรักของเขาที่มีให้กับซองยอลมันช่างแสนไร้เดียงสา

ใช่แล้ว วันนี้คิมมยองซูตั้งใจจะสารภาพรักกับอีซองยอล

“มยองซู?” เสียงเรียกที่คุ้นเคยแต่ในวันนี้กลับติดจะสงสัยอยู่ไม่น้อยเรียกให้มยองซูต้องรีบลุกขึ้นยืนเต็มความสูงตรงหน้าซองยอล มือหนายื่นช่อดอกไม้ในมือไปให้กับซองยอลอย่างไม่ลังเล

“ค-คือ...” แต่มันติดอยู่ที่ปากของเขาเนี่ยแหละ ทำไมถึงพูดออกไปไม่ได้แบบที่ใจคิดนะ

“ให้ในโอกาสอะไรเหรอ” คนน่ารักถาม

“ค-คือ...ฉันชอบนาย” พูดออกไปแล้ว... มยองซูพูดมันออกไปแล้วถึงแม้เขาจะพูดด้วยเสียงอันแผ่วเบา แต่การชะงักไปของซองยอลก็บอกได้เป็นอย่างดีว่าอีกคนได้ยิน คนหน้าหล่อจึงตัดสินใจจะถามต่อ “แล้วนายล่ะ”

“ฉันคิดว่านายจะรู้ว่าฉันชอบนายตั้งแต่ตอนที่เดินเข้าไปดึงหูฟังนายออกซะอีกนะ” คำพูดของซองยอลทำให้มยองซุต้องยิ้มกว้างออกมาทั้งๆที่เขารู้สึกว่าหูกำลังร้อน เช่นเดียวกันกับซองยอลที่ยิ้มหวานมาให้จนมยองซูใจสั่น

เขาตกหลุมรักซองยอลอีกครั้งเสียแล้ว

.

มยองซูยังไม่ได้บอกใช่หรือเปล่าว่าเขาพบกับซองยอลตอนปีสอง แล้วเรื่องราวของเขากับซองยอลก็ดำเนินมาจนกระทั่งเขาทั้งสองคนเรียนจบมาได้พักใหญ่

แต่ซองยอลก็ยังคงเป็นซองยอลที่มักจะแย้มยิ้มให้กับเขาทุกครั้งที่หันมา

และมยองซูก็ยังคงเป็นคนเดิมที่มักจะตกหลุมรักซองยอลทุกครั้งที่ได้รับรอยยิ้ม

end.