Don't smile at me
(Falling love with you)
(Falling love with you)
Pairing: Kimmyungsoo x Leesungyeol
Genre: AU, ficlet
Rating: PG
Author: khanunys
Theme song: Taste - Don't Smile at Me, Falling Love with You
A\N: - เป็นเพลงที่แบบดนตรีน่ารักเนื้อเพลงน่ารักเลยเหมาะกับคนน่ารักแบบอีซองยอล
- สำคัญมาก พรุ่งนี้สอบ...
#knysfic
- สำคัญมาก พรุ่งนี้สอบ...
#knysfic
เคยเป็นกันไหม
ไอ้ความรู้สึกทำนองว่า ‘แค่เขายิ้มให้ ก็...’ จะเติมอะไรลงไปในช่องว่างก็ตามใจเลย
แต่ถ้าถามเขาล่ะก็
แน่นอน เคยสิ แค่อีซองยอลส่งยิ้มมาให้
คิมมยองซูก็ตกหลุมรักลงไปเป็นครั้งที่เท่าไรแล้วก็ไม่รู้
.
เรื่องมันเริ่มต้นในวันงานวิชาการของมหาวิทยาลัยที่มยองซูไม่ได้สนใจเท่าไรเพราะคนเยอะ
เขาก็เลยปลีกตัวออกมานั่งเล่นที่ใต้ต้นไม้ต้นหนึ่งของตึกคณะ
หนังสือเล่มหนาที่ถือติดมือมาด้วยก็ยังคงเป็นเพื่อนช่วยให้เขาไม่รู้สึกเบื่ออะไรเท่าไรนัก
หูฟังสีดำสนิทก็ยังคงเป็นเพื่อนที่ดีเหมือนกันทุกครั้งเพราะมันได้พาเขาออกไปยังโลกส่วนตัวที่ไม่มีใครเขาถึง
ยกเว้นก็แต่อีซองยอล
“นี่”
เสียงหวานๆที่ดังขึ้นพร้อมกับหูฟังของมยองซูที่ถูกดึงออกไปด้วยมือของคนพูด
ตอนแรกเขาตั้งใจว่าจะหันไปต่อว่าคนที่มาดึงหูฟังของเขาออก
เพราะมันเป็นการกระทำที่ไม่มีมารยาทเอาเสียเลย
แต่ทันทีที่ดวงตาคู่คมสวยหันไปสบเข้ากับดวงตากลมโตที่เปล่งประกายนั้น
คิมมยองซูก็พูดอะไรไม่ออก
“ไม่ได้อยากรบกวนนะ
แต่เห็นว่านานกำลังอ่านหนังสือวิชานั้นอยู่ เลยจะถามว่าติวให้หน่อยได้ไหม”
นัยน์ตาสีน้ำตาลสวยที่จ้องมองมานั้นเต็มไปด้วยการออดอ้อนจนหัวใจของมยองซูอ่อนยวบ
ชายหนุ่มจึงจำต้องพยักหน้าเบาๆเป็นการตกลง ก่อนที่เขาจะได้รับรอยยิ้มหวานๆจากอีซองยอลเป็นการตอบแทน
ในตอนนั้นหัวใจของมยองซูเต้นแรง
.
“มยองซู
ช่วยอะไรหน่อยได้ป่ะวะ”
เสียงเพื่อนร่วมสาขาของมยองซูดังขึ้นพร้อมๆกับที่เจ้าของเสียงทรุดตัวลงนั่งที่เก้าอี้ตัวข้างๆกัน
ในขณะที่เขาทำเพียงหันไปมองหน้าอีกฝ่ายด้วยความสงสัย “อยากให้ไปช่วยแสดงเอ็มวีหน่อยอ่ะ
คือเข้าใจใช่ป่ะว่าพวกใส่แว่นแล้วหล่อมันมีน้อยอ่ะ...”
“แล้วทำไมต้องฉัน”
มยองซูถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่หลังจากที่เอ่ยถามออกไป
“ซองยอลเขาบอกว่านายเหมาะกับบทพระเอกเอ็มวีนี้”
“ซองยอล?”
หนุ่มแว่นทวนชื่อของคนที่เขาไม่รู้จักในประโยคของเพื่อนอย่างมึนงง
ก่อนที่คนหน้าหล่อจะหันไปมองตามมือของเพื่อนที่นั่งข้างๆซึ่งกำลังชี้ไปยังคนตัวสูงที่ยืนอยู่หน้าประตูห้องเรียน
คนตัวสูงที่กำลังส่งยิ้มหวานๆมาให้มยองซูเหมือนในวันนั้น
และหัวใจของมยองซูก็ยังคงเต้นแรง
.
“ไม่ได้อยากบังคับให้มาหรอกนะ
แต่ว่านายเหมาะกับบทนี้จริงๆอ่ะ”
อีซองยอลคนน่ารักที่ทำให้คิมมยองซูต้องยอมรับปากจะเป็นพระเอกเอ็มวีที่เจ้าตัวต้องส่งอาจารย์พูดขึ้นหลังจากที่เขาเพิ่งทำการถ่ายทำเอ็มวีแบบรีบร้อนเพราะมันฉุกละหุกกันเสร็จ
“ก็ไม่ได้ว่าอะไร”
มยองซูตอบเรียบๆ พร้อมกับพยายามไม่เงยหน้าขึ้นไปมองซองยอล เพราะเขารู้ดีว่าถ้าเขาเห็นรอยยิ้มของซองยอลขึ้นมาอีกล่ะก็
หัวใจของเขามันจะต้องเต้นดังจนน่ากลัวอย่างแน่นอน
มยองซูก็แค่กลัวซองยอลจะรู้ว่าเขากำลังตกหลุมรักเจ้าตัวอยู่
“งั้นถ้าไม่รังเกียจอะไร
ไปกินข้าวเย็นเป็นเพื่อนหน่อยได้ไหมอ่ะ” เสียงหงอยๆนั้นเรียกให้มยองซูต้องเงยหน้าขึ้นมามองอีกคนอย่างช่วยไม่ได้
ใบหน้าที่เป็นไปในทิศทางเดียวกับน้ำเสียงเรียกรอยยิ้มให้มาปรากฏบนใบหน้าของมยองซูได้โดยง่าย
เพราะคนตรงหน้านั้นดูเหมือนว่าไม่ว่าจะทำอะไรก็น่ารักไปเสียหมด
“ได้สิ”
มยองซูตอบ “ฉันก็หิวแล้วเหมือนกัน”
แล้วซองยอลก็ส่งยิ้มมาให้มยองซูอีกครั้ง
.
คิมมยองซูขบริมฝีปากของตัวเองด้วยความประหม่า
หลังจากที่เขาโทรศัพท์ไปหาซองยอล (คนเรามันก็ต้องมีการพัฒนากันบ้างล่ะน่า)
ให้อีกคนมาพบเขาในบ่ายแก่ๆของวันอาทิตย์
ใบหน้าหล่อเหลานั้นปราศจากแว่นตาเหมือนทุกวัน
แถมวันนี้มยองซูยังใช้เวลาพักใหญ่ก่อนออกจากบ้านเซ็ตผมและเลือกเสื้อผ้าที่จะใส่ในวันนี้อีกต่างหาก
ในมือที่เปียกชื้นของเขามีช่อดอกคาร์เนชั่นสีขาวสะอาดตาที่คนขายบอกว่าความรักของเขาที่มีให้กับซองยอลมันช่างแสนไร้เดียงสา
ใช่แล้ว
วันนี้คิมมยองซูตั้งใจจะสารภาพรักกับอีซองยอล
“มยองซู?”
เสียงเรียกที่คุ้นเคยแต่ในวันนี้กลับติดจะสงสัยอยู่ไม่น้อยเรียกให้มยองซูต้องรีบลุกขึ้นยืนเต็มความสูงตรงหน้าซองยอล
มือหนายื่นช่อดอกไม้ในมือไปให้กับซองยอลอย่างไม่ลังเล
“ค-คือ...”
แต่มันติดอยู่ที่ปากของเขาเนี่ยแหละ ทำไมถึงพูดออกไปไม่ได้แบบที่ใจคิดนะ
“ให้ในโอกาสอะไรเหรอ”
คนน่ารักถาม
“ค-คือ...ฉันชอบนาย”
พูดออกไปแล้ว... มยองซูพูดมันออกไปแล้วถึงแม้เขาจะพูดด้วยเสียงอันแผ่วเบา
แต่การชะงักไปของซองยอลก็บอกได้เป็นอย่างดีว่าอีกคนได้ยิน
คนหน้าหล่อจึงตัดสินใจจะถามต่อ “แล้วนายล่ะ”
“ฉันคิดว่านายจะรู้ว่าฉันชอบนายตั้งแต่ตอนที่เดินเข้าไปดึงหูฟังนายออกซะอีกนะ”
คำพูดของซองยอลทำให้มยองซุต้องยิ้มกว้างออกมาทั้งๆที่เขารู้สึกว่าหูกำลังร้อน
เช่นเดียวกันกับซองยอลที่ยิ้มหวานมาให้จนมยองซูใจสั่น
เขาตกหลุมรักซองยอลอีกครั้งเสียแล้ว
.
มยองซูยังไม่ได้บอกใช่หรือเปล่าว่าเขาพบกับซองยอลตอนปีสอง
แล้วเรื่องราวของเขากับซองยอลก็ดำเนินมาจนกระทั่งเขาทั้งสองคนเรียนจบมาได้พักใหญ่
แต่ซองยอลก็ยังคงเป็นซองยอลที่มักจะแย้มยิ้มให้กับเขาทุกครั้งที่หันมา
และมยองซูก็ยังคงเป็นคนเดิมที่มักจะตกหลุมรักซองยอลทุกครั้งที่ได้รับรอยยิ้ม
end.
