[OS] Mr. chu ∞ myungyeol

Mr. Chu~

Pairing: Kimmyungsoo x Leesungyeol

Genre: AU, One-shot

Rating: PG

Author: khanunys

A\N: - การบ้านเสร็จแล้วจะทำอะไรก็ได้ อิ้___อิ้
- นี่ภาคต่อของ borrow นะเคยอ่านยัง? ถ้ายังก็ตามมา ที่นี่
#knysfic

Mr. Chu~ 입술 위에 Chu~ 달콤하게 Chu~

คุณจุ๊บ~ ช่วยมาจุ๊บที่ปากของผมหน่อยได้ไหม ขอจุ๊บหวานๆเลยนะ

ร่างสูงโปร่งของเด็กหนุ่มหน้าหวานเดินเข้ามาภายในรั้วโรงเรียนแบบปกติเหมือนทุกวัน แต่ที่ดูจะไม่เหมือนทุกวันเห็นจะเป็นสายตาทุกคู่ที่หันมามองอีซองยอลตั้งแต่ตอนที่เด็กหนุ่มปรากฏตัว คนหน้าหวานเอียงคอด้วยความงุนงงก่อนจะเดินต่อไปโดยไม่คิดจะสนใจสายตาเหล่านั้น แต่แล้วกระดาษของหนังสือพิมพ์ของโรงเรียนก็ลอยละลิ่วเข้ามาอยู่บนมือของซองยอลเสียอย่างนั้น ดวงตากลมโตเบิกกว้างด้วยความตกใจเมื่อพาดหัวข่าวของหนังสือพิมพ์วันนี้คือเรื่องของเขาเอง

‘คิมมยองซู-อีซองยอล เป็นแฟนกันแล้ว! (อ่านต่อหน้า 7)’

อีซองยอลไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนี้เสียหน่อย คนหน้าหวานคิดในใจพร้อมกับเบะปากน้อยๆด้วยความไม่ชอบใจ มันคือเรื่องส่วนตัวนะ! เรื่องส่วนตัวของอีซองยอลกับคิมมยองซู แล้วทำไมต้องเอามาลงข่าวให้วุ่นวายใหญ่โตด้วยเล่า!

“มีอะไรหรือเปล่าซองยอล” เสียงทุ้มนุ่มหูของแฟนหมาดๆเมื่อเย็นวันศุกร์ดังขึ้นข้างหู พร้อมๆกับกลิ่นน้ำหอมเย็นๆที่ลอยเข้ามาแตะจมูก

ซองยอลชอบกลิ่นน้ำหอมของมยองซูจัง

“ดูนี่สิ” คนหน้าหวานทำปากคว่ำพร้อมกับยื่นกระดาษในมือไปให้มยองซูดู คนหน้าหล่อรับไปอ่านก่อนจะยกยิ้มน้อยๆด้วยความชอบใจจนซองยอลต้องร้องถาม “ยิ้มอะไร”

“ก็ลงข่าวแบบนี้ก็ดีไง”

“ดีตรงไหน ดูคนอื่นเขามองฉันสิ” ซองยอลยู่ปากพร้อมกับมองไปรอบๆตัวด้วยความไม่ชอบใจ

“ดีตรงที่คนอื่นจะได้รู้ไงว่าอีซองยอลเป็นแฟนคิมมยองซู” คนหน้าหล่อตอบก่อนจะกดจูบเบาๆลงบนแก้มเนียนที่ขึ้นสีแดงปลั่งด้วยความชอบใจ

#knysfic

กระดาษแผ่นน้อยในมือถูกยกขึ้นมาที่ระดับสายตา ซองยอลกัดริมฝีปากล่างของตัวเองเบาๆหลังจากย้อนกลับไปคิดถึงเรื่องตอนที่เขายื่นกระดาษแผ่นนี้ไปให้มยองซู

‘Can I borrow your kiss? I promise, I’ll give it back.’

ใครจะไปคิดว่าคนอย่างอีซองยอลจะกล้าทำอะไรแบบนั้นล่ะ ขนาดมานั่งคิดถึงเรื่องนั้นแบบนี้ซองยอลยังต้องถามตัวเองเลยว่าทำแบบนั้นไปได้ยังไง อะไรดลใจให้เดินเข้าไปหามยองซูแล้วยื่นกระดาษแผ่นนี้ให้ก็ไม่รู้ คนหน้าหวานผ่อนลมหายใจออกมายาวๆ ก่อนจะเดินตรงไปยังห้องซ้อมดนตรีที่มยองซูบอกไว้ว่าให้ไปนั่งรอเพื่อจะกลับบ้านพร้อมกัน

เอาจริงๆนะ ซองยอลก็เพิ่งรู้ล่ะว่าคนเป็นแฟนกันเขาต้องทำแบบนี้ด้วย ถ้ามยองซูไม่บอกซองยอลไม่มีทางรู้เลยนะ!

มือเรียวสวยผลักบานปะตูให้เปิดออก พร้อมกับยื่นหน้าเข้าไปส่องว่าในห้องมีมยองซูอยู่หรือเปล่า ซองยอลแย้มรอยยิ้มกว้างออกมาเมื่อเห็นว่าคนที่กำลังมองหากำลังนั่งเกากีต้าร์อยู่บนลำโพงตัวใหญ่เหมือนเมื่อวันศุกร์ไม่มีผิด

“มยองซู!” คนน่ารักก้าวยาวๆเข้าไปหยุดยืนอยู่ตรงหน้าเจ้าของชื่อ ซองยอลยิ้มหวานให้คนที่เงยหน้าขึ้นมามองก่อนจะทรุดตัวนั่งลงข้างๆมยองซูที่ยื่นมือออกมาดึงตัวซองยอลให้นั่งลง

“ทำไมมาช้าจัง” มยองซูถาม

“ก็ห้องฉันเลิกเรียนช้ากว่าห้องของมยองซูนี่” ซองยอลว่าพลางทำปากคว่ำ จนมยองซูอดไม่ได้ที่จะยื่นหน้าเข้าไปจุ๊บเบาๆบนริมฝีปากสีสวยนั่น คนน่ารักยิ้มกริ่ม “คุณจุ๊บ~”

“คุณจุ๊บ?” เด็กหนุ่มหน้าหล่อทวนคำด้วยความสงสัย

“มยองซูไง” เด็กหนุ่มอีกคนหัวเราะคิกคักพร้อมกับตอบกลับความสงสัยนั้น “มยองซูเป็นคุณจุ๊บของซองยอลน้า~”

“งั้นเหรอ” มยองซูพูดก่อนจะวางกีต้าร์ลงข้างลำโพงแล้วหันมามองใบหน้าหวานของแฟนหมาดๆให้เต็มตา มือหนาประคองข้างแก้มของซองยอลเอาไว้ ก่อนจะค่อยๆกดจูบลงบนหน้าผาก แล้วไล่ลงมาตามดวงตา จมูก และแก้มนิ่มๆ “ว่าแต่ต้องจุ๊บตรงไหนอีกล่ะ”

“ที่ปากไง” ซองยอลตอบ “ต้องจุ๊บหวานๆด้วยนะ!”

เด็กหนุ่มหน้าหล่อหัวเราะให้กับความน่ารักของซองยอล ก่อนจะกดริมฝีปากบางของตัวเองลงไปบนกลีบปากนุ่มของซองยอลอย่างแผ่วเบา ค่อยๆละเลียดชิมรสชาติที่หอมหวานของอีกฝ่ายราวกับคนไม่รู้จักพอ

“งื้อ พอแล้ว” ซองยอลพูดหลังจากที่ดันหน้าอกของมยองซูให้ออกห่าง

“ไม่พอหรอก” มยองซูพูดพลางกดปลายจมูกลงบนแก้มนุ่มนิ่มจนเกิดเสียงดัง “กับซองยอลแค่ไหนก็ไม่พอ”

งื้อ ทำไมเป็นแฟนกันแล้วซองยอลถึงเสียเปรียบแบบนี้ล่ะ!

end.