[PWP] Let's get drunk tonight 🍻 nielong

TITLE : LET'S GET DRUNK TONIGHT

Pairing : Kangdaniel x Ongseongwu

Genre: AU, Porn Without Plot

Author : khanunys

A/N: - ถ้าใจดีกับหนูก็กลับไปเมนต์ที่หน้าบทความ for him ในเด็กดี ไม่ก็สกรีมในแท็ก #knysfic ให้หนูสักนิดนะคะ

--------------------------------------

เสียงดนตรีที่ดังกระหึ่มไปทั่วบริเวณ ผสานเข้ากับแสงไฟหลากสี รวมไปถึงแบล็กไลท์ที่ถูกเปิดเอาไว้จนทำให้เสื้อสีขาวที่เขาสวมอยู่ส่องสว่างเพิ่มความโดดเด่นให้กับคังแดเนียลมากกว่าเดิม

ชายหนุ่มเจ้าของไหล่กว้าง และใบหน้าหล่อเหลาที่ดูเป็นเอกลักษณ์ภายใต้ผมสีน้ำตาลอ่อนที่ล้อมกรอบหน้า รวมไปถึงขาเรียวยาวที่เหยียบอยู่บนคานเหล็กของเก้าอี้ข้างหนึ่ง และวางบนพื้นข้างหนึ่ง แม้เจ้าตัวจะไม่ได้แต่งตัวด้วยเสื้อผ้าที่โดดเด่นจนทำให้ใครหลายคนต้องหันมามอง หากแต่เสื้อเชิ้ตสีขาวกับกางเกงสแล็ก และรองเท้าหนังสีดำมันปลาบก็ทำให้เจ้าตัวเตะตาจนใครๆ แทบจะละสายตาไปไม่ได้

แดเนียลยกแก้วเครื่องดื่มในมือขึ้นมาโคลงไปมา โดยที่ดวงตาคู่เรียวนั้นก็ยังคงจับจ้องไปตามกระแสน้ำที่หมุนวนไปตามแรงกำกับของเขา ดวงหน้าหล่อเหลายังคงนิ่งเฉยจนทำให้ไม่มีใครกล้าเข้ามาทักทายแม้แต่คนเดียว หากแต่ก็ยังมีใครคนหนึ่งที่เป็นข้อยกเว้น

“มีเรื่องเครียดเหรอครับ” เสียงทุ้มกังวาลดังขึ้นพร้อมๆ กับร่างสูงเพรียวของชายหนุ่มคนหนึ่งที่เพิ่งทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้ตัวถัดจากเขา ซึ่งสามารถเรียกความสนใจจากแดเนียลไปได้โดยง่าย ดวงตาเรียวรีจ้องมองใบหน้าที่สามารถกล่าวได้ว่าหล่อเหลาจนหาตัวจับได้ยากของคนตรงหน้า เขามองเห็นตำหนิเล็กๆ บนใบหน้านั้นอย่างขี้แมลงวันที่เรียงตัวสวยรวมกับกลุ่มดาวบนแก้มอีกฝ่าย และรู้สึกว่ามันทำให้ใบหน้าคมคายของเจ้าตัวชวนมองมากยิ่งกว่าเคย

“อ้าว ไม่ตอบ” ผู้มาใหม่เอ่ยย้ำให้แดเนียลต้องละสายตาออกจากใบหน้าของอีกฝ่าย ก่อนจะตอบคำถามไปสั้นๆ

“นิดหน่อยครับ”

“ผ่อนคลายหน่อยเถอะครับ มานั่งหน้าเครียดแบบนี้คนอื่นเสียบรรยากาศหมด” คนแปลกหน้าว่าแบบนั้น ก่อนจะหันไปสั่งเครื่องดื่มกับบาร์เทนเดอร์ที่เพิ่งเดินมาหยุดอยู่ตรงบาร์ฝั่งเขา

“Cordial Medoc”

แดเนียลเลิกคิ้วให้กับชื่อเครื่องดื่มที่ได้ยิน เหล้ารสหวานที่ดีกรีแรงพอๆ กับวิสกี้ในมือเขาบ่งบอกได้อย่างดีว่าอีกฝ่ายคงคอแข็งน่าดู

“หืม มีอะไรหรือเปล่าครับ” เจ้าของใบหน้าหล่อเหลาหันมาถามเขาหลังจากที่เจ้าตัวยกเครื่องดื่มในมือขึ้นจิบ ริมฝีปากบางเฉียบที่แวววาวกว่าเดิมเพราะเพิ่งดื่มเครื่องดื่มเข้าไป รวมถึงกลิ่นหวานๆ ที่ลอยมาตามลมจากเจ้า Cordial Medoc กลิ่นของส้มและโกโก้ที่เป็นส่วนผสมหลักนั้นทำให้แดเนียลต้องแลบลิ้นออกมาเลียริมฝีปากอย่างห้ามไม่อยู่

โดยที่เขาพยายามมองข้ามความคิดของตัวเองที่ว่าริมฝีปากที่ดูชุ่มชื้นของคนตรงน่ามันน่าจูบสิ้นดี

“ไม่มีอะไรครับ” คังแดเนียลตอบก่อนจะเสตากลับมามองแก้วในมือของตัวเองต่อ

“แต่สายตาของคุณ มันดูเหมือนจะมีอะไรนะครับ” เสียงกลั้วหัวเราะของคนข้างกายที่ดังกว่าปกติเรียกให้แดเนียลต้องหันไปมองด้วยความรวดเร็ว ก่อนที่จะต้องชะงักเมื่อเขาหันไปเจอใบหน้าของอีกฝ่ายอยู่ใกล้ชิดจนสัมผัสได้ถึงลมหายใจ ชายหนุ่มกลั้นหายใจก่อนจะปิดเปลือกตาลงเมื่อริมฝีปากที่เขามองว่ามันน่าจูบแนบชิดลงมา

ปลายลิ้นร้อนที่ซุกซนนำพารสชาติหวานหอมของเหล้าฤทธิ์แรงที่เจ้าตัวสั่งมาด้วย จนคนที่ไม่นิยมเหล้าหวานแบบเขาอดรู้สึกคล้ายกับว่าตนเองเกิดอาการมึนเมาขึ้นมาไม่ได้

“องซองอูครับ”

มีใครบ้างที่แนะนำตัวกับคนแปลกหน้าหลังจากที่เพิ่งจูบกัน

คังแดเนียลตั้งคำถามนั้นในใจ แต่ไม่ได้บอกชื่อของตัวเองกลับไป ซึ่งแน่นอนว่าองซองอูก็ไม่ได้เอ่ยถามคำถามใดกับเขาเช่นกัน

เจ้าของไหล่กว้างหันไปมองบาร์เทนเดอร์ ก่อนจะเอ่ยปากสั่งวิสกี้ออนเดอะร็อคเพิ่มอีกแก้ว ในขณะที่หูก็ได้ยินคนข้างกายเอ่ยสั่งเหล้าหวานชนิดใหม่ไปด้วย

“Southern Comfort”

แดเนียลแลบลิ้นเลียริมฝีปากของตัวเองพลางเหลือบตามองดูว่าองซองอูนั้นยกเครื่องดื่มขึ้นดื่มหรือยัง เขาจะได้ฉวยโอกาสลิ้มรสเหล้ากลิ่นพีชที่เขาคลั่งไคล้จากปากของเจ้าตัวเสียที และเมื่อเห็นว่าซองอูลดแก้วในมือของตัวเองลง คังแดเนียลก็ไม่รอช้าที่จะรั้งไหล่ของอีกฝ่ายให้หันกลับมาแล้วแนบริมฝีปากของตัวเองลงไป

เขาแทรกปลายลิ้นของตัวเองเข้าไปในโพรงปากที่เจ้าของมันเต็มใจเปิดทางให้ ลิ้มรสชาติอ่อนจางของพีชที่ผสมเข้ากันกับเหล้าเบอร์เบอร์นด้วยความหลงใหล ยกมือขึ้นมาประคองที่ข้างแก้มของคนที่เพิ่งมีโอกาสรู้จักกัน ก่อนจะบดเบียดกลีบปากเข้าหาให้แนบแน่นยิ่งกว่าเคย ดูดดึงและเกี่ยวรั้งอย่างเอาแต่ใจ เมื่อผละออกมาก็ไม่วายกดจูบเบาๆ ซ้ำลงบนกลีบปากที่เริ่มบวมช้ำขององซองอู

“คังแดเนียลครับผม”

เสียงหอบหายใจหนักหน่วงของคนที่คังแดเนียลเพิ่งดันให้ล้มลงไปนอนกับเตียงคิงไซส์ภายในคอนโดของเขาฟังดูยั่วยวนจนเขาต้องรีบกระชากเสื้อเชิ้ตของตัวเองออกไปให้พ้นทาง ชายหนุ่มไม่รอช้าที่จะทาบทับร่างกายสูงใหญ่ของตัวเองลงไป แล้วบดจูบหนักๆ ที่ริมฝีปากซึ่งกำลังเผยอเพื่อหอบหายใจ องซองอูตอบรับสัมผัสของเขาได้อย่างทัดเทียมกันจนแดเนียลจำต้องครางรับอย่างพออกพอใจในลำคอ

มือเรียวสวยที่ร้อนผ่าวสอดผ่านชายเสื้อเข้าไปเพื่อสัมผัสผิวเรียบลื่นที่ซ่อนอยู่ใต้ร่มผ้า นวดคลึงและบีบเคล้นเป็นจังหวะ ก่อนจะดึงมือกลับมาเพื่อปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีชมพูโอลด์โรสของอีกฝ่ายออก พลางแนบริมฝีปากลงบนลำคอที่สวมโชกเกอร์หนังสือดำไปด้วย กลิ่นน้ำหอมหวานๆ เย็นๆ เข้ากันดีกับท่าทางและรสชาติของเหล้าที่องซองอูดื่มมาก่อนหน้านี้

และในนาทีที่แดเนียลปลดเสื้อของซองอูออกแล้วเผยให้เห็นผิวนวลเนียนนั้น เขาก็หักห้ามใจเอาไว้ไม่อยู่

ปลายลิ้นกับริมฝีปากร้อนไล่จูบ ดูดดึง รวมไปถึงขบกัดผิวขององซองอูอย่างเอาแต่ใจ เสียงครวญครางสลับกับหอบหายใจนั้นยิ่งทำให้เขารู้สึกเหมือนกับว่าความอดทนกำลังจะหมดลงไปทุกที

คังแดเนียลปลดกางเกงขององซองอูออกอย่างรีบร้อน มือหนากอบกุมแกนกายของอีกฝ่ายพร้อมกับรูดรั้งจนได้ยินเสียงครวญครางหวานหู เขายกยิ้มด้วยความชอบใจ ก่อนจะใช้มืออีกข้างที่ยังวางอยู่นวดหนักๆ ที่บั้นท้ายของคนใต้ร่าง จากนั้นจึงเลื่อนมือลงไปเพื่อใช้ปลายนิ้วคลึงที่ปากทางที่เขาวาดหวังว่าจะได้เข้าไปซุกซบอยู่ด้านใน

นวดคลึงได้ไม่นานก็สอดปลายนิ้วเข้าไปเพื่อพบเจอกับความคับแน่น

“อื้อ!” เสียงร้องที่ฟังดูก็รู้ว่าเจ้าของเสียงนั้นพยายามกลั้นเสียงเอาไว้ เรียกความสนใจจากคังแดเนียลได้เป็นอย่างดี เขาเงยหน้าขึ้นมาเพื่อมองใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดขององซองอู ริมฝีปากบางที่บวมช้ำนั้นถูกแนวฟันขาวขบไว้เพื่อกลั้นเสียงครางที่เจือความเจ็บปวดเอาไว้ ปลายนิ้วเรียวเองก็จิกลงบนผ้าปูที่นอนจนกลายเป็นสีขาวเพราะเลือดไม่สามารถไปหล่อเลี้ยงที่ปลายนิ้วได้

สีหน้าและท่าทางเช่นนั้น ตลอดจนความคับแน่นที่โอบล้อมนิ้วของเขาอยู่ทำให้คังแดเนียลเดาได้ว่าองซองอูก็คงไม่มีประสบการณ์ในการรองรับใครมาก่อน

“ไม่เป็นไรนะครับ” ขยับกายขึ้นไปเพื่อกระซิบปลอบประโลมชิดริมหู ก่อนจะกดจูบตามลงไปเบาๆ เป็นระยะ พร้อมกับค่อยๆ ขยับนิ้วของตัวเองเพื่อขยายช่องทางนั้นให้พร้อมมากพอที่จะรับตัวตนของเขาเข้าไป

จากที่แดเนียลตั้งใจเอาไว้ว่าเขาจะทำให้เซ็กส์ครั้งนี้มันเร่าร้อนและรุนแรงให้สมกับความยั่วยวนขององซองอู กลับกลายเป็นว่าคังแดเนียลจำต้องเปลี่ยนใจที่จะทำทุกขั้นตอนด้วยความอ่อนโยน

“ด-แดเนียล” ชื่อที่ถูกเรียกด้วยน้ำเสียงซึ่งเจือเอาไว้ด้วยการหอบหายใจนั้นสร้างความทรมานให้กับจุดกึ่งกลางร่างกายของเขาเป็นอย่างมาก คังแดเนียลกัดปากตัวเองก่อนจะตัดสินใจถอนนิ้วออกมา คว้าหมับเข้าที่กล่องอุปกรณ์ป้องกันที่เพิ่งแวะซื้อจากร้านสะดวกซื้อด้านล่างคอนโดมาแกะ แล้วหยิบซองฟอยล์ออกมาฉีกแล้วสวมอุปกรณ์ป้องกันนั้นลงบนแกนกายของตัวเอง

“พร้อมไหม” แดเนียลเอ่ยถาม ในตอนที่ขยับตัวให้ส่วนปลายถูไถไปกับช่องทางของซองอู

“ฮื้อ ไม่ต้องถามไม่ได้หรือไง!” คนใต้ร่างพูดเสียงสะบัด ใบหน้าหล่อเหลานั้นแดงก่ำจนทำให้ดูน่ารัก แดเนียลยกยิ้ม เลื่อนมือลงไปประคองร่างกายของตัวเอง กดมันลงไปที่ปากทางเข้าด้วยความใจเย็น สลับกับจูบวนไปทั่วใบหน้าของซองอูเพื่อช่วยอีกฝ่ายเบี่ยงเบนความสนใจจากความเจ็บปวดที่เกิดขึ้น จนในที่สุดเขาก็สามารถพาตัวเองเข้าไปซุกซบอยู่ด้านในได้จนหมด

“แน่นชะมัด” เขาสบถ ในขณะที่ทอดสายตามององซองอูที่หลับตาปี๋ เหงื่อซึมตามไรผม และริมฝีปากบวมช้ำอย่างน่าเอ็นดู ทิ้งตัวเองไว้ในร่างกายอีกฝ่ายจนรู้สึกว่าเจ้าตัวน่าจะพร้อมแล้วสำหรับการเคลื่อนไหว เขาจึงเริ่มขยับสะโพกเข้าออก

คังแดเนียลสูดปากด้วยความพึงใจ ในขณะที่หูก็ฟังองซองอูส่งเสียงร้องครวญครางด้วยความรัญจวนไปด้วย ชายหนุ่มเจ้าของไหล่กว้างขยับร่างกายเข้าออกด้วยจังหวะที่ต่างกันออกไปพร้อมกับเอื้อมมือไปช่วยผ่อนคลายความอึดอัดของซองอูไปพร้อมๆ กัน

แดเนียลไม่รู้ตัวว่าตัวเองตกอยู่ในห้วงของอารมณ์ที่มีต่อองซองอูนานแค่ไหน แต่รู้ตัวอีกทีกล่องถุงยางอนามัยที่เขาซื้อมาไว้ก็ว่างเปล่า ซองฟอยล์จำนวนสามซองวางกองอยู่บนพื้น เช่นเดียวกับถุงยางอนามัยใช้แล้วที่เขารูดมันออกไปแล้วโยนลงไปที่ข้างเตียง

ดวงตาเรียวสวยทอดมองสะโพกขาวที่ในตอนนี้มีรอยแดงจากการนวดเฟ้นของเขาปรากฎอยู่อย่างชั่งใจ ก่อนที่สุดท้ายแล้วคังแดเนียลจะตัดสินใจสอดจุดกึ่งกลางร่างกายของตัวเองที่ปราศจากอุปกรณ์ป้องกัน

สัมผัสที่แนบชิดยิ่งกว่าเดิม แรงตอดรัดเป็นจังหวะทำให้แดเนียลขยับกายเข้าออกด้วยความมัวเมา

“แดเนียล!” เสียงร้องด้วยความตกใจของซองอูดังขึ้นในทันทีที่เขาปลดปล่อยภายในร่างกายของเจ้าตัว

“ขอโทษ” แดเนียลบอกเสียงเบา พลางกดจูบที่ลาดไหล่เล็ก

“ห้ามไม่ได้จริงๆ”

“งั้นพอเลย ออกไปเดี๋ยวนี้!” องซองอูสั่งเสียงแข็ง ซ้ำยังยกมือที่ไร้เรี่ยวแรงของเจ้าตัวขึ้นมาดันแผ่นอกของเขาไปด้วย คังแดเนียลกดยิ้มที่มุมปากก่อนจะเริ่มขยับสะโพกเข้าออกอีกครั้ง

เขาคิดในใจ ว่าคืนนี้ยังอีกยาวไกลนัก

end.